برای عشق تمنا کن ولی خار نشو. برای عشق قبول کن ولی غرورتت را از دست نده . برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو. برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه. برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن . برای عشق جون خودتو بده ولی جون کسی رو نگیر . برای عشق وصال کن ولی فرار نکن . برای عشق زندگی کن ولی عاشقونه زندگی کن . برای عشق بمیر ولی کسی رو نکش . برای عشق خودت باش ولی خوب باش
حجی
در کودکی شاگرد خیاطی بود. روزی استادش کاسه عسل به دکان برد، خواست که به کاری
رود.
حجی
را گفت: درین کاسه زهر است، نخوردی که هلاک شوی.
گفت:
من با آن چه کار دارم؟ چون استاد برفت، حجی وصله جامه به صراف داد و تکه نانی گرفت
و با آن تمام عسل بخورد.
استاد
بازآمد، وصله طلبید.
حجی
گفت: مرا مزن تا راست بگویم. حالی که غافل شدم، دزد وصله بربود. من ترسیدم که بیایی
و مرا بزنی. گفتم زهر بخورم تا تو بیایی من مرده باشم. آن زهر که در کاسه بود، تمام
بخوردم و هنوز زنده‌ام، باقی تو دانی.
مــائیم و مــی و مطــرب و این کنـج خــراب جان و دل و جـــام و جامه در رهــن شـراب فارغ ز امیــــــد رحمــت و بیــــــم عــــذاب آزاد ز خــــاک و باد و از آتــــــــــش و آب
آن قصـــر کــه جمشید در آن جــــام گرفت آهـــو بچه کـــرد و شیــــر آرام گــــــرفت بهـــرام که گـــور میگرفتی همـــه عمـــــــر دیـــدی چـــه گونـــه گـــور بهـرام گـــرفت
ابـــر آمد و باز بــر سبـــزه گــــــــــریست بی بـــاده ارغـــوان نمی بایــــــــــد زیسـت این سبزه کـــــــه امــــروز تماشاگه ماسـت تا سبـــزه خاک مـــــــا تماشا گــه کیـــست
اکنــــــونکه گل سعـــادتت پــــر بــــارست دست تـــو زجــام می چـــرا بیکـــار است می خـــور که زمـــانه دشمنی غــداراست دریافتــــن روز چنیـــن دشــــــوار اســت
ای چـــرخ فلک خـــرابی از کینه تــــوست بیـــدادگـــری شیــوه دیــرینه تـــــــــــوست ای خــــــاک اگـــــر سینـــــه تـــو بشکافنـد بس گــــوهـــر قیمتی در سینـــــــه تــوسـت
این کــــوزه چـــون من عاشق زاری بوده ست در بنــــــد سر زلـــف نگـــــــاری بـــوده ست این دسته کـــه برگـــردن او می بینـــــــــــــی دستی است که بر گـــردن یـــاری بـــوده ست
پیش از مـــن و تـــو لیل و نهاری بـــــوده ست گـــردنده فلـــک نیز بکــــاری بـــــــــوده سـت هــــرجا که قــــدم نهـــی تو بـــر روی زمیـــن آن مـــــردمک چشـــم نگـــآری بــــــــوده ست
تـــا چنـــد زنم بــــروی دریــــــــا هـــا خشت بیــــزار شدم ز بت پـــــرستــــان و کنـــــشت خیــــــام کـــه گفت دوزخـــی خواهد بـــــــود کـــه رفت بـــه دوزخ و کـــه آمد زبــــــهشت
چــون لاله بنو روز قــــدح گیـــــــر بــدست با لالـــه رخـــی اگـــــــر ترا فــرصت است می نـــوش بخـــرمی که این چــــرخ کهــــن ناگاه تـــرا چـــون خاک گــــردانــــــد پسـت با سرو قـــدی تازه تــــر از خــــــرمن گـــل از دست منــــه جام می و دامـــــن گـــــــــل زان پیش کــــــه ناگـــــه شود از بـــاد اجــل پیــــراهن عمــــــر ما چــــو پیـــراهــن گــل
ایــــام زمانه از کســـی دارد ننــــــــــــگ کـــو در غــم ایـــام نشینـــــــــد دلتنــــــگ مـــی خــور تو در آبگینــــه با ناله چنـــگ زان پیش کـــــه آبگینــــه آید بـــــــر سنگ
در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش ناگاه یکـــی کوزه بـــر آورد خـــــــروش کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش
مــرغی دیدم نشسته بـــــر باره طــــوس در پیش نهـــــاده کلـــــــــه کیکــــاووس بــــا کله همـی گفت که افسوس افسـوس کو بانگ جرسها و کجا ناله کـــــــــوس
از جملـــه رفتـــگان ایــــــن راه دراز باز آمــده کیست تا بما گــــــــوید بــاز پس بر سر این دو راهــــه آز و نیــاز تا هیچ نمانــــی که نمی آیی بــــــــــاز
دی کــــوزه گری بدیـــدم انــدر بــازار بــر پاره گلــی لگد همی زد بسیـــــــار و آن گـــل بزبان حال با او می گــفـت مـــن همچــــو تو بوده ام مرا نیــکودار
این اهـــل قبــور خاک گشتنــد و غـــبار هـــر ذره ز هر ذره گــــــرفتند کنـــــار آه این چه شراب است که تا روز شمـار بیخود شده و بیخـــبر ند از همه کــــــار
ایـــدل غم این جهـــان فرسوده مخــــور بیهوده نئی غمــان بیهــوده مخــــــــــور چــون بوده گذشت و نیست نـابوده پدیـد خــوش باش غم بوده و نابوده مخــــــور
آن لعـــل در آبگینــــه ساده بیـــــــــار و آن محـــرم و مونس هـر آزاده بیـار چون میدانـــی که مــدت عالـــم خاک باد است کــه زود بگــذرد باده بیـــــار
یک قطـــره آب بــود با دریــــــا شد یک ذره خـــاک با زمین یکتــا شـــد آمــد شدن تو اندرین عالــــــم چیست آمد مگسی پدید و نا پیــــــدا شـــــــد
یک جام شراب صــد دل و دیــــن ارزد یک جــرعه می مملکت چیــــــــن ارزد جــز باده لعل نیست در روی زمیــــــــن تلخــی که هـــزار جــان شیریــــن ارزد
یاران مــوافق همـــه از دست شدنــــــــد در پای اجــل یکان یکان پست شــدنــــــد خـــوردیم ز یک شراب در مجلس عمـــر دوری دو سه پیشتــر زما مست شـدنــــــد
هم دانه امیـــد به خرمن مـــــانــــــــــد هم باغ و سرای بـــی تو و مـــن مانــد سیم و زر خویش از درمــی تا بجــوی با دوست بخـــور گر نه بدشمن مــانـــد
هـــرگــز دل مــن ز علــم محــروم نشد کم مــاند ز اسرار کــه معلـــوم نشـــــد هفتـــاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد کــــــه هیچ معلـــوم نشــــــد
هـــر راز که انـــدر دل دانـــا باشـــد بایــد که نهفتـــه تر ز عنقــا بــــاشـــد کانـــدر صدف از نهفتــگی گــــردد در آن قطره کــه راز دل دریــــــا بــاشـد
هـــر صبح که روی لالـــه شبنــم گیـرد بالای بنفشه در چمـــن خـــم گیــــــــرد انصاف مـــرا ز غنچـــه خوش مــی آید کو دامن خویشتـــن فـــراهم گیـــــــــرد
ای دوست بیـــــا غــم فـــردا نخـــوریم وین یکــدم عمــر را غنیمت شمـــریـــم فردا کـــه ازین دیر فنا در گــــــذریـــم با هفت هـــــــزار سالگــان سر بسریـم
بر خیــزم و عـــزم باده نــــــاب کنـــم رنگ رخ خـــود به رنگ عنـــاب کنـم این عقل فضول پیشه را مشتــی مـــــی بر روی زنـــم چنانـــکه در خواب کنـم
بـــر مفرش خـــاک خفتگان می بینـــــــم در زیر زمیـــن نهفتگان مـــــــی بینــــــم چنـــدانکه به صحــــرای عدم مـــی نگرم نا آمدگـــان و رفتــــگان مـــــــی بینـــــــم
چــون نیست مقام ما در ایــن دهــــر مقیم پس بی مــی و معشوق خطائیست عظیـــم تا کـــی ز قدیــم و محدث امیــــدم و بیــم چون من رفــتم جهــان چه محدث چه قدیم
من مـــی نه بهــر تنگدستــی نخـــــورم یا از غم رسوایی و مستــــی نخــــورم من می ز برای خـــوشدلی می خـوردم اکنــون که تــــو بر دلم نشستی نخــورم
هـــر یک چندی یکـــی بــرآید کــه منـــم با نعمت و با سیم و زر آیــــــد کــه منــم چــــون کارک او نظـــام گیـــــرد روزی ناگـــه اجل از کمین بـــرآیــــد که منــــم
از دی کـــه گـــذشت هیچ ازو یــاد مکـــن فردا کـــــه نیامـــده ست فریاد مکـــــــــن بر نامـــده و گـــذشته بنیــــــــــاد مکـــــن حالـــی خوش بـــاش و عمر بر باد مکــن
ای دیـــده اگـــر کــورنهــی گــور ببیــن وین عالـــم پرفتنـــه و پر شور ببیــــــن شاهان و سران و سروران زیــر گلنـــد روهای چـــو مــه در دهـــن مــــور ببین
چون حاصل آدمــــی در این شورستــان جــز خوردن غصـه نیست تا کنــدن جـان خــرم دل آنکه زین جهـــان زود بــــرفت و آسوده کسی کــه خــود نیامد به جهـــان
رنـــدی دیــدم نشسته بــر خنگ زمیـــن نه کفــر و نه اسلام و نه دنیا و نه دیــن نه حق و نه حقیــقت نه شریعت نـه یقین انــدر دو جهان کــرا بود زهره ایـــــن
نتوان دل شاد را بــــه غـــم فـــرسودن وقت خــوش خـود بسنگ محنت سودن کس غیب چــه داند که چه خواهد بودن می باید و معشوق و به کــــــام آسودن
.
.
رسیده ام به حس برگی که میداند باد از هر طرف بیاید سرانجامش افتادن است !
.
.
سرسوزنی اگر مرا میخواست ، زمین و زمان را به هم میدوختم !
.
.
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﻜﺴﺘﻢ
ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺩﻟﻢ ﺭﻳﺨﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺳﻜﻮﺗﻢ
.
.
این روزها احساس میکنم چقدر شبیه سکوتم ، با کوچکترین حرفی میشکنم !
.
.
ﺍﺳﻤﺖ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ؟
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ . . .
.
.
یه روزی من بودم نفسش
ولی بعد شدم عامل تنگی نفسش
رفت سراغ یه نفس تازه !!!
.
.
انگشتانم را فرو می برم در چشمانم …
این سد اگر فرو بریزد ، دنیا را آب خواهد برد …
.
.
چقدر جالب !
تو لحظه های داغونی فقط یه نفر میتونه آرومت کنه اونم کسیه که داغونت کرده …
.
.
این نیز بگذرد …
اما بعضی چیزها هست که هر چقدر هم بگذرد ، “نمی گذرد” و داغشان تا ابد بر دل آدم میماند !
.
.
تازه فهمیدم چرا پشت سر مرده ها آب نمی ریزند …
چون این دنیا ارزش برگشتن ندارد … !
.
.
کاش فقط یک نفر بود که وقتی بغض میکردم ، بغلم میکرد و میگفت گریه کنی میکشمتا …
.
.
درد یعنی سرت به همون سنگی بخوره که به سینه میزدی …
.
.
خیلی سخته که عشقت رو با کس دیگه ای ببینی بعد بهش اس ام اس بدی کجایی ؟
بگه تو قلبتم . . . !
.
.
خیلى از اونایی که بودن ، دیگه نیستن چون دیگه اونایی نیستن که بودن …
.
.
این من هستم که وفادار خواهم ماند
این تو هستی که تنها بی وفایی از تو جا خواهد ماند !
این من هستم که آخرش میسوزم
این تو هستی که میروی و من با چشمهای خیس به آن دور دستها چشم میدوزم …
.
.
این روزها زیادی ساکت شده ام ؛ حرفهایم نمی دانم چرا به جای گلو از چشمهایم بیرون می آیند !
.
.
چه زخم هایی بر دلم خورد تا یاد گرفتم که هیچ نوازشی بی درد نیست !
.
.
یکی بود ، هیچکس نبود …
گفته بودم که قصه من شنیدن ندارد …
.
.
اگه نیمه گمشدتو پیدا نکردی زیاد مهم نیست …
درد واقعی از اونجایی شروع میشه که نیمه پیدا شدتو گم کنی !
.
.
به پایان رسیده ام اما نقطه نمی گذارم …
یک ویرگول میگذارم ،
این هم امیدیست ، شاید که برگردی …
.
.
سخت است ؛ خیلی سخت وقتی بدانی او کجای زندگی توست !
ولی ندانی تو کجای زندگی او هستی … !!!
.
.
من درد میکشم ، تو اما چشم هایت را ببند !
سخت است بدانم میبینی و بی خیالی . . .
.
.
وقتی یه زن سیگار کشید یعنی دیگه گریه جواب نمیده
و وقتی مردی اشک ریخت بدون کار از سیگار کشیدن گذشته . . .
.
.
نقش یک درخت خشک را در زندگی بازی میکنم ؛
نمیدانم که باید چشم انتظار بهار باشم یا هیزم شکن پیر …
.
.
بعضی از اشیا حس دارند …
گریه می کنند … مثل بالش من …
هرشب غرق اشک است !
.
.
همونایی که خنده هاشون گوشه فلک رو کر می کنه …
همونایی هستن که صدای گریه های آرومشونو حتی بالشتشون نمی شنوه …
.
.
شنیدید که میگن : اونی که گریه می کنه یه درد داره اما اونی که میخنده هزار تا ؟
من میگم : اونی که میخنده هزار تا درد داره ولی اونی که گریه میکنه به هزار تا از دردهاش خندیده اما جلوی یکیشون بدجوری کم آورده …
.
.
از این تکرار ساعتها
از این بیهوده بودنها
از این بی تاب ماندنها
از این تردیدها
نیرنگها
شکها
خیانتها
از این رنگین کمان سرد آدمها
و از این مرگ باورها و رویاها
پریشانم …
دلم پرواز میخواهد !
.
.
حس خوبی نیست در رویای کسی گم شوی که فکر تو حتی در خوابش هم نمیگنجد … !
.
.
این روزها میگذرند ولی من از این روزها نمیگذرم …
.
.
گاهی مجبوری برای راحت کردن خیال دیگران ، خود را خوشحال نشان بدهی ولـــــی چه حیف که درونت غوغاست …
.
.
من سوسو میزنم ؛ فانوس ها تماشایم می کنند !
.
.
رفتن هم حرف عجیبی است ، شبیه اشتباه آمدن است !
.
.
آلزایمر درد نیست ، برای بعضی ها درمان است !
.
.
دودی که از دهانم بیرون میاد ، دود سیگار نیست !
قلبم سوخته …
.
.
از زخم زبان های مردم ناراحت نباش اینها همان هایی هستند که به آسمان و هوای بارانی مگویند “خراب”
.
.
بدتر از رفتن ، گندیست که انسانها به باور یکدیگر می زنند !
.
.
به تو ساده دل ندادم که بری ساده ز یادم …
.
.
اعصابم این روزها عین بیسکویت شده …
از اون بیسکویت هایی که یک هفته میمونه ته کیفت ، که یادت میره بخوریش …
همون ته له میشه ، خورد میشه ، پوووووودر میشه !
روی قلبی نوشته بودن شکستنی است ؛ مواظب باشید !!!
ولی من روی قلبم نوشتم شکسته است ، راحت باشید !
چه شباهت متفاوتی بیت ماست ، تو دل شکسته ای ؛ من دلشکسته ام !
حرفی نزنی ! طاقت جنجال ندارم / بدجور شکسته ست دلم حال ندارم
درهای قفس باز و دلم عاشق پرواز / از حس پریدن پرم و بال ندارم
میخواهم فاصله ها را بشکنم تا به تو برسم ، ولی افسوس فاصله ها درست برعکس دلها شکستنی نیستند !!!
آفتاب پنجره را میشناسد حتی اگر بسته باشد
مهتاب به دیدارم می آید حتی اگر خسته باشد
دل هوای تو میکند حتی اگر شکسته باشد
کاش میشد عشق را آغاز کرد / با هزاران گل یاس آن را ناز کرد
کاش میشد شیشه غم را شکست / دل به دست آورد نه اینکه دل شکست
دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست / شکسته باد آنکه دلش این چنین می خواست
دلی که شکستی را گچ چاره نکرد ، گِل گرفتمش !
خوشا از بند دام عشق رستن / ز دست بی وفایان دل گسستن
نصیب این دل وامانده این شد / شکستن هی شکستن هی شکستن
آه از این دل ، آه از این جام امید / عاقبت بشکست و کس رازش نخواند
چنگ شد در دست هر بیگانه ای / ای دریغا کس به آوازش نخواند
در انتظار دیدنت به دشت غم نشسته ام / رها نکن دل مرا ، بیا که دل شکسته ام
.
.
هر جا دلت شکست ، قبل رفتن خودت جاروش کن تا هر ناکسی منت دستای زخمیشو رو سرت نذاره !
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق / وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی
تو را با دیگری دیدم که بی من شادمان بودی / گمانم بود بی احساسی و تو بیش از آن بودی
رها کردی مرا رفتی ، شکستن بود تقدیرم / تمام فکر من هستی ، به فکر دیگران بودی
دست بردار از این جنگ نا برابر
دل سنگ تو همیشه برنده است ، دل تنگ من همیشه شکسته
من همین یک دانه دل دارم بفرما بشکنش / کوزه ای از آب و گل دارم بفرما بشکنش
تو سبوی آرزوهای مرا بشکسته ای / هرچه بادا باد ، این هم دل ، بفرما بشکنش
.
.
خدایا به آنان که ادعای عاشقی تو را دارند بیاموز که بزرگترین گناه شکستن دل آدمیان است !
کاش میشد بعضی ها کمی انسان بودند و چشمان کور خود را باز میکردند و اگر شهامت داشتند دل انسانها را با شکستن دل دیگر انسانها مثلا شاد نمیکردند !
شکستن یک دل چقدر قدرت میخواست که پنداشتی تو قویترین بودی ؟
رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن / ابتدای یک پریشانی است حرفش را نزن
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا / دل شکستن کار آسانیست حرفش را نزن
اگه یه وقت دلمو شکستی فدای سرت ! فقط کفش بپوش که شکسته هاش تو پات نره
بشکست دلم ، کسی صدایش نشنید ؛ آری دل من بیصدا می شکند !
ستاره ها وقتی میشکنن میشن شهاب / اما دلی که میشکنه میشه یه سوال بی جواب
دیگه تو رو ندارم ، تو رو از من گرفتن / گفتن فراموشت کنم ، منو دست کم گرفتن
گفتن که عشق تو کجا لایق عشق اون میشه ؟ / گفتن برو که عشق اون ، قسمت دیگرون میشه
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
گلواژه ها و آدرس
golvajeha.LoxBlog.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
آمار
وبلاگ:
تبادل
لینک هوشمند